Gratis verzending vanaf €100 & levering binnen gemiddeld 8 dagen!
    Categorieën
  • Baby (kleding & accessoires)
  • Baby- en kinderkamer
  • Bad & Verzorging
  • Bestsellers
  • Cadeaubonnen
  • Kind (kleding & accessoires)
  • Sale
  • Shop the look
  • Sieraden
  • Spenen & Speenkoorden
  • Tassen
  • Volwassen accessoires

Het bevallingsverhaal van Femke

Het bevallingsverhaal van Femke

Het bevallingsverhaal van Femke afbeelding

Fiene

Redacteur Teddy & Beer

Het bevallingsverhaal van Femke

Het bevallingsverhaal van Femke

Het is zover; vanaf vandaag kun je elke 2 weken een bevallingsverhaal van moeders binnen de Teddy & Beer familie lezen in ons Journal. Dat betekend dat ook jij je verhaal kunt delen, want wat vinden we het leuk om jullie ervaringen te lezen. Durf jij het aan? Neem dan contact op met onze redacteur Fiene ([email protected]) of DM ons via Instagram @teddyenbeerkids We trappen af met het verhaal van Femke waarin ze vertelt over haar eerste keer zwanger zijn en de bevalling van haar dochtertje Pip. 

De zwangerschap

De zwangerschap zelf ging best goed. Een van de meest voorkomende kwaaltjes is natuurlijk misselijkheid, en dat heb ik wel ervaren. Gelukkig is dat snel opgelost door een hapje extra te eten, dat hoort er nou eenmaal bij. Ik vond het wel opmerkelijk dat gedurende de zwangerschap, maar vooral aan het begin, mijn zelfvertrouwen langzaam daalde. Het gevoel van spanning voelde ik door mijn hele lijf; zou ik—maar vooral mijn lichaam—dit wel aankunnen? Na verloop van tijd voelde ik haar steeds vaker bewegen, wat het vertrouwen in mijn lichaam weer omhoog bracht. Zij voelt zich thuis in mijn buik, en dat is met een reden, want mijn lichaam voedt haar in deze eerste paar maanden van haar ontwikkeling. Zij heeft mij nodig, wat een magisch gevoel is dat. Door deze gedachte en het teruggewonnen zelfvertrouwen wist ik het zeker; als het mag—en kan—wil ik thuis bevallen.

De bevalling

Het alarm van mijn man ging af om 7:00 op een maandagochtend. Ik werd wakker met menstruatie krampen, maar niets wat ik niet eerder heb gevoeld dus vond het niet de moeite waard om het aan mijn man te vertellen. Ik was ruim 40 weken zwanger maar heb hem gewoon een fijne dag gewenst en lekker naar zijn werk laten gaan. Zelf ben ik nog even blijven liggen in de hoop wat extra uurtjes slaap te kunnen pakken. De tijd tussen de weeën—want ja, nu weet ik dat het meer dan kramp was—werd steeds korter. Toch maar even de verloskundige ingelicht; wat een geluk heb ik met een schoonzus die ook mijn verloskundige is. “Fem, ga er maar vanuit dat het is begonnen…” appt ze terug “maar probeer je te ontspannen en bel me als de weeën heftiger worden.” Zonder mij te veel zorgen te maken—mijn man wist nog van niks—heb ik dezelfde ochtend nog even wat me-time gehad door lekker te gaan douchen, haren gestyled en wat make-up op m’n gezicht gepoederd.

Om 12:00 had ik een afspraak bij de acupuncturist in de hoop mijn bevalling op een natuurlijke manier proberen op te wekken. Als het op deze manier zou lukken kon ik namelijk thuis bevallen, ondanks dat ik al overtijd was. Met weeën op pad gaan leek me geen goed idee, daarom is zij uiteindelijk bij mij thuis langsgekomen om het laatste extra zetje te geven. In de tussentijd heb ik mijn man en zus kunnen inlichten dat het op gang was gekomen, zij hadden in de woonkamer het kraambad al opgezet. Gelukkig maar, want daarna ging het snel. Ongeveer 1,5 uur later heb ik de verloskundige gebeld. Direct bij binnenkomst werd mijn ontsluiting opgemeten; 5 centimeter al! Het was rond een uurtje of 15:00 dat ik in het bad ben gestapt en mentaal in mijn eigen bubbel ben gaan zitten. Zo’n 2 uur later voelde ik de eerste persweeën opkomen. Ik zat al op 10 centimeter ontsluiting, het was tijd; ze wil eruit.

Het bad werkte niet zoals gehoopt, dus ben ik uiteindelijk op het matras naast het bad gaan liggen. Weer ruim 2 uur later kwam ze ter wereld; Pip is om 19:08 thuis geboren. Het viel mee hoeveel bloedverlies ik had, alleen ben ik wel een hoop hechtingen rijker. Maar ach, dat valt zo in het niet wanneer je voor het eerst je eigen kleine wondertje in je armen kunt houden.

Geloof in wat jouw lichaam kan, en volg je eigen gevoel.

Mijn verwachtingen vs. de realiteit

Aangezien ik tijdens de pandemie zwanger was kan ik wel zeggen dat de verwachtingen heel anders waren dan hoe het in werkelijkheid is gegaan. Je verwacht dat je samen door die bubbel van het zwanger zijn heen gaat, maar samen naar de controles gaan was een uitzondering vanwege alle restricties. Veel controles moest ik dus in mijn eentje heen, mijn man kon soms heel snel even mee. Ik had gehoopt op die bubbel, dus dat viel tegen. Naarmate de bevalling dichterbij kwam had ik genoeg vertrouwen in mijn lichaam. Het vrouwelijk lichaam is gemaakt om dit aan te kunnen, dus kom maar op! De enige complicatie tijdens de bevalling was dat haar achterhoofdje als eerst tevoorschijn kwam, waardoor het persen ook ruim 2 uur duurde. Dit was dan ook anders dan ik had verwacht en gehoopt.

De kraamweek

Ook de kraamweek ging anders dan normaal vanwege de pandemie. Was de kraamhulp aanwezig? Dan mocht er geen kraamvisite langskomen. Lichamelijk had ik het erg zwaar. Tijdens de bevalling had ik alles gegeven, en mijn lichaam was doodop. Zo erg zelfs dat ik de eerste week niet eens rechtop in bed kon zitten.

Wij kregen 2 kraamverzorgsters toegewezen in verband met de drukte. De eerste kraamverzorgster heeft mij echt goed geholpen, ze was super lief en fijn om in huis te hebben. ’S middags nam ze Pip ook mee naar beneden, zodat ik de nodige slaap kon inhalen. De tweede daarentegen vond het misschien iets te gezellig, en zat graag met een kopje koffie in haar hand te kletsen.

Mijn mooiste momenten

Zwangerschap: Tijdens de zwangerschap vond ik de momentjes dat Pip in m’n buik aan het rommelen was het meest magisch. Dat was echt even een momentje samen.

Bevalling: Het moment dat ik in bad en in mijn eigen bubbel kon zitten, maar ook dat ze al 10 minuten na de geboorte aan de borst lag te drinken waren zo mooi.

Kraamweek: De trotse gezichten van mijn ouders toen ze Pip voor het eerst ontmoetten.

Mijn tips voor de mom-to-be

Geloof in wat jouw lichaam kan, en volg je eigen gevoel. Zodra iets voor jou niet goed voelt, laat dit weten aan je verloskundige. Heb het vertrouwen en probeer van ieder moment te genieten. Dit magische gevoel maak je niet vaak mee, dus leef in het moment.

_________________

Femke, wat een prachtig verhaal met positieve insteek. We waarderen enorm dat je dit verhaal met ons hebt gedeeld, en denken dat veel moeders en zwangere vrouwen dit met veel plezier hebben gelezen. Aan de lezers; wil jij ook jouw verhaal en ervaring delen over de zwangerschap, bevalling en de kraamweek? Stuur ons gerust een DM via Instagram @teddyenbeerkids of mail naar onze redacteur Fiene ([email protected]) en wij helpen je om jouw verhaal te kunnen vertellen.